Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι...

Κράτα με απόψε αγκαλιά
Κι ας είμαστε πια ξένοι
Οι δυο παγιδευμένοι
Κράτα με κι ας είναι πια αργά

Δώσ' μου της ψυχής σου το κλειδί
Που κάποτε κρατούσα
που δεν αποχωρούσα
Αγάπα με σαν όλη τη ζωή

Κάθε βράδυ μακριά σου
Ψάχνω κάθε άγγιγμα σου
Κλειδώνω μες τη σκέψη το πρώτο μας φιλί
Γράφω γράμματα, τα σκίζω
Τον χρόνο θέλω να γυρίσω
Πίσω, κι ας κάνω πάλι λάθη απ' την αρχή
...Κράτα με κοντά ως το πρωί

Δώσε μου απόψε μια στιγμή
Από την ύπαρξη σου
Κάνε με δική σου
Να νιώσω σ' ένα βράδυ μια ζωή

Κάνε τα φιλιά μου βάλσαμο
Για αυτά που δεν γυρίζουν
Αυτά που μας φοβίζουν
Απόψε να τα διώξω όλα εγώ...


Κάθε βράδυ μακριά σου
Ψάχνω κάθε άγγιγμα σου
Κλειδώνω μες τη σκέψη το πρώτο μας φιλί
Γράφω γράμματα, τα σκίζω
Τον χρόνο θέλω να γυρίσω
Πίσω, κι ας κάνω πάλι λάθη απ' την αρχή
...Κράτα με κοντά ως το πρωί
http://oneiro.pblogs.gr

Πώς φτάσαμε ως εδώ και το αύριο
μοιάζει σαν να 'ναι χθες
και για τους δυο

Ξέρω θα φύγεις το πρωί
πριν από μένα πάντα εσύ,
θα με κοιτάζεις
που κοιμάμαι σαν παιδί.

Την πόρτα πίσω σου σιγά
θα κλείσεις φεύγοντας μετά
ένα όνειρό σου θα 'χω πάρει
στα κλεφτά.

Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ' ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε

Πώς πέρασε ο καιρός,
μοιάζει σα χθες
τ' αύριο που περιμέναμε,
για πες...

Πες μου δυο λόγια μοναχά
αληθινά, απ' τα παλιά
κι αγάπησέ με απ' την αρχή
σιγά σιγά.

Πες μου δυό λόγια μοναχά
Πάντα το ζήταγες αργά
Να ξημερώνει
και να μένουμε αγκαλιά.

Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ' ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε
Στίχοι: Λήδα Ρουμάνη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη