Μάτια

Θα 'ναι τα μάτια σου δυο θάλασσες

κι εγώ καράβι αταξίδευτο,

που ξεκινάει για τ' άγνωστο, το απατηλό, το λάγνο.

Θα 'ναι η φωνή σου το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων,

που θα με παρασέρνει

στης αγκαλιάς σου το φιλόξενο ακρογιάλι.

Θα 'ναι τα χείλη σου τριαντάφυλλα.

Με τ' άρωμά τους θα μεθώ.

Με τ' άγγιγμά τους θα πεθαίνω.

Θα 'ναι τα χέρια σου δυο κρίνα.

Χάδι ανοιξιάτικο στη φθινοπωρινή μελαγχολία.

Θα 'ναι το στήθος σου λωτός.

Λήθη παντοτινή της μοναξιάς

που μ' έχει αλυσοδέσει…

Κι αν είσαι όνειρο, παιχνίδι του μυαλού,

μη μ' αρνηθείς!

Μη σβήσεις... Μη χαθείς...

Ακόμα λίγο άσε με να σ’ αγαπώ...

Κι ύστερα, σκότωσέ με!

Θα 'ναι (Θεόφιλος Σαρασίδης)

Μάτια μου όμορφα μη ρίχνετε ψιχάλες

είναι μικρή η ζωή και οι χαρές δεν είναι πολλές

πήρε ο χρόνος μαύρη κλωστή κεντάει

αυτόν τον δύσκολο τον κόσμο με μαύρες στιγμές

Λίγα τα όμορφα λίγα τα μαγεμένα

τις πίκρες ξέχασε ψάξε βρες τα και δες

πως πάνω απ' όλα μονάχα μετράει

να μου χαμογελάς καθώς περνάει το χθες

Στα όμορφα μάτια σου το γκρίζο μην το βάζεις

δεν σου ταιριάζει σου λέω δεν είναι καλό

το φως σου αγάπη μου μην θες να το σκιάζεις

με παραμύθια που 'χουν τέλος κακό

Κοίτα ματάκια μου τον ήλιο που ξυπνάει

κι ανάσα δίνει στου κόσμου αυτού τα νεκρά

σε τούτη την ζωή που μας κακογερνάει

σκούπισε τα μάτια σου και κοίτα ψηλά

Μάτια λουσμένα με του ουρανού το χρώμα

τα γκρίζα σύννεφα διώξτε μακριά

διώξε μαζί κι όλα τα πικραμένα

που σου ματώνουν τόσο καιρό την καρδιά

Μάτια μου όμορφα μάτια μου μαγεμένα

που από τα βλέφαρα σου κρέμομαι σαν φύλλο ξερό

μην μου τα κλείσεις γιατί μπορεί να πέσω

και να με σύρει ο άνεμος στης μοναξιάς το κενό

Στίχοι: Μέθυσος
Μουσική: Μέθυσος
Πρώτη εκτέλεση: Stavento