Τα φύλλα σέρνουν τα ξερά κορμιά τους στην άσφαλτο.
Έρμαια του ανέμου τρίζουν σε κάθε φύσημα.
Στο Κέντρο το χορτάρι γέμισε καφέ κηλίδες.
Η φωνή του ανέμου συλλαβίζει το όνομά σου.
Παίρνει φωνή από την σκέψη μου: σε αγαπώ.
Ψιθυρίζει ανάμεσα στα φυλλώματα: Φθινόπωρο.
Στην αρχαία ελληνική γλώσσα συναντάμε και την ονομασία "μετόπωρον". Η ονομασία σημαίνει τη χρονική περίοδο που ελαττώνονται (φθίνουν) οι οπώρες (φρούτα).
Καλημερα!! Καλη Εβδομαδα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγαλη ειν'η αποσταση α-που μας ε-χωριζει τη διαδρομη η σκεψη μου δεν την υπολογιζει